piramida informacyjna

Taki rozkład informacji nazywa się odwróconą piramidą informacyjną. Oznacza on, że piramida informacyjna, charakteryzująca gęstość, szczegóło­wość i zakres informacji zajmuje odwrotną pozycję wobec piramidy strukturalnej charakteryzującej obowiązki, uprawnienia i odpowiedzialno­ści.

Wyższe szczeble zarządzania nie chcą informacji szczegółowych, roz­proszonych, lecz skondensowanych, zawierających opis najważniejszych faktów, zdarzeń i procesów. Chcą mieć informacje zagęszczone, ważne strategicznie, precyzyjne i kompletne, zapewniające szeroki przegląd zagad­nień. Tak więc system informacji powinien być zbudowany z uwzględ­nieniem potrzeb informacyjnych różnych szczebli zarządzania i dostarczać im informacji użytecznych dla wypełnienia ich merytorycznych funkcji.

Taki rozkład informacji jest potrzebny, aby znaleźć właściwe wielkości przesyłanych informacji w celu zlikwidowania spotykanego w praktyce (w wielu systemach informacyjnych) nadmiaru lub niedoboru informacji. Nadmiar informacji w praktyce może być nawet szkodliwy, jeśli korzystają­cy nie zdoła wyszukać z ogólnej ich liczby tych, które są rzeczywiście potrzebne. Duża liczba informacji prowadzi bowiem do zagubienia się w celach, do niejasności priorytetów, a także do ograniczenia swobody działań decydenta i w konsekwencji do zaniku jego inicjatywy. Niedobór zaś informacji nie pozwala na wnikliwą i rzeczowa ocenę danego zjawiska i dobre „oprogramowanie” procesu decyzyjnego, a tym samym i podjęcia decyzji optymalnej. Chodzi więc o to, aby system informacji zaspokajał dobrze potrzeby informacyjne na każdym szczeblu i w każdym punkcie procesu decyzyjnego, by umożliwiał sprawne zarządzanie firmą i kierowanie zespołami ludzkimi.[1]

Rozwój technik informatycznych pozwala na coraz szerszy dostęp do coraz większych zasobów informacji umieszczanych w sieciach komputerowych oraz wykorzystania w przedsiębiorstwie nowoczesnych technik komputerowych. Techniki informatyczne pozwalają na otrzymywanie i gromadzenie informacji, umożliwiają szybkie jej przesyłanie, selektywny odbiór i umiejętne przekazywanie wiedzy. Wizerunek współczesnego menedżera kojarzy się nieodłącznie z osoba operatywną, inteligentną, o dużej wiedzy praktycznej, umiejącą znaleźć się w każdej sytuacji, której techniczne środki komunikacji nie sprawiają trudności. Wręcz nie można wyobrazić sobie menedżera, który by nie znał aktualnie stosowanych form i technik przekazu, wymiany informacji między osobami i organizacjami.[2]